Sabado, Nobyembre 19, 2016

Sistema ng Pagsaska: Noon at Ngayon


Ang Pagsasaka ay isa sa pangunahing hanapbuhay ng mga Pilipino sa Pilipinas. Kung saan ang karamihan sinasaka rito ay bigas na siyang pangunahing pagkain sa bansa. Ayon kay Robert B. Froa,nagging pinuno sa Anthtropology Division of National Museum of the Philippines. Sa loob ng maraming taon, sinimula sa isagawa ang pagsasaka noong Panahon ng Bagong bato.

            Ayon sa “Standard Comprehensive International Dictionary”, ang pagsasaka ay pagbubungkal ng lupa at pagtatanim ng mga buto sa isang malawak na bukirin. Ang manggawa rito ay ang mga magsasaka.

Noon kalabaw ang ginagamit sa pagsasaka, at mano-mano nila etong ina-ani.”Kamtin ang Agrikulturang MakamASA”. Ayon sa nasabing lIbro. Ang Manu-manong pamamaraan ay maaring sa pagyapak ng paa,pagpatpat,o paghampas ng inan sa tubo at solidong bagay. Sa paggamit ng paa, ang palay ay inilalagay sa sahig-giikan at niyayapakan. Naka gigiilk ang isang taong 14.5 kilo ng butil sa loob ng isang oras. Sa paggamit ng hayop(kalabaw/baka), ang inani ay inilalagay na paikot sa isang haligi.Nakaharap sa haligi ang mga uhay.Upang magiik ang butyl, marahang pinalalakad nang paikot ang dalawang kalabaw. Sa pagpatpat, naghihiwalay ng mga butil sa pamamagitan ng patpat na kahoy o kawayan. Isa pang paraan ang paghampas bg nga uhay sa isang matigas na bagay. Sa paraang ito, nakagigiik ng 20-60 kilo ng palayan isang tao bawat oras.

            Ngayon ay ginagamitan na ito ng mga makabagong makinarya, bagkus di na kailangan ng maramaing mag sasaka upang mag ani. Reaper o Walking type harvester na ang ginagamit. Pinuputol ng reaper o walking type harvester ang palay sa nais na ibinabagsak ang naputol na pananim sa isang gilid ng makina na nakahany ng diretso upang mapabilis ang manu-manong pagiipon. Nangangailangan ito ng isang operator at lapad ng pag-aani ay hanggang1 metro sa isang pasada. Kaya nitong gapasin ang tanim na palay sa 2-2.4 ektarya sa 1 araw. Sa inisyal na tala ng SED, noon tag ulan ng 22011, 8 tao ang kailangan upang maipon ang ginapas na palay sa loob ng isang araw. Ang labor power cost nito kada ektarya ay umabot sa P3, 366. Sa Luzon, pinakamarami sa Pangasinan ang naitala ng SED na gumagamit ng mechanical repear tagapagpalit at tagdala ng mga kahong ipunan. Ang mga natitirang tauhan ay siya naming bahala sa pamamahala ng paglilinis ng maliit na pangiik at paglalagay ng mga butil sa sako.

            Mas mapapdali nga ang paggamit ng mga makabagong teknolohiya, ngunit marami naming mawawalan ng hanapbuhay na mga magsasaka sa paggamit  ng mga makabagong teknolohiyang ito. Mas maganda pa ring ipagpatuloy ang mga paggamit ng agrikultural na kagamitan noon kaysa ngayon subalit hindi lahat ng pagsasaka ay iaasa sa teknolohiya. Kalabaw at sipag at tiyaga ng mga magsasaka ay sapat na upang mamuhay.
-Isinulat ni Mary Jo Prado-

 Mga Sanggunian
http://wol.jw.org/tl/wol/d/r27/lp-tg/102009326
Oscar B. Zamora sa tulong nina Annalissa L. Aquino Carmelita N. Cervantes Ma. Lourdes S. Edañano Ma. Fatima O. Mercado Lucile Elna Parreño de Guzman
LIKAS-KAYA AT ORGANIKONG PAGSASAKA NG PALAYinilimbag 2009


Ipinaskil ni sa

4 (na) komento:

Mag-subscribe sa: I-post ang Mga Komento (Atom)